تأثیر فیتاز میکروبی بر عملکرد، کیفیت لاشه و محتوی فسفر و کلسیم استخوان درشت نی جوجه های گوشتی

در یک آزمایش فاکتوریل 2×2×2 تأثیر آنزیم فیتاز میکروبی بر عملکرد، خصوصیات لاشه، مقدار فسفر و کلسیم استخوان درشت نی جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. در این آزمایش تعداد 1260 قطعه جوجه خروس گوشتی از سویه تجارتی راس 308، با 9 تیمار شامل 2 سطح آنزیم فیتاز (صفر و 500 واحد در هرکیلوگرم جیره)، 2 سطح انرژی (مقدار توصیه شده و 80 کیلوکالری کمتر از مقدار توصیه شده)، 2 سطح فسفر قابل دسترس (50 و 75 درصد مقادیر توصیه شده) و تیمار شاهد (فاقد آنزیم فیتاز، با انرژی و فسفر قابل دسترس به مقدار توصیه شده)، 4 تکرار برای هر تیمار و 35 قطعه جوجه خروس در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از آنزیم فیتاز باعث افزایش معنی داری در مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، درصد سینه و ران در کل دوره گردید (05/0p<). از نظر سطح انرژی اختلاف معنی داری بین تیمارها در مورد خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی وجود داشت (05/0p<). از نظر خوراک مصرفی (5/3299 در مقابل 4/3714 گرم)، افزایش وزن بدن (5/1531 در مقابل 6/ 1947 گرم)، ضریب تبدیل غذایی (17/2 در مقابل 91/1)، درصد سینه (02/33 در قابل 69/ 33 درصد) و ران (4/35 در مقابل 3/36 درصد) و محتوی خاکستر (69/41 در مقابل 66/43 درصد)، فسفر (96/7 در مقابل 35/8 درصد) و کلسیم (65/14 در مقابل 81/15 درصد) استخوان درشت نی اختلاف معنی داری بین سطوح 50 و 75 درصد فسفر قابل دسترس مشاهده گردید (05/0p<). اثر متقابل انرژی و فسفر بر صفات خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی و درصد فسفر استخوان درشت نی معنی دار بود (05/0p<). نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از 500 واحد آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم جیره ی حاوی 80 کیلوکالری انرژی کمتر از مقدار توصیه شده و سطح 75 درصد فسفر قابل دسترس توصیه شده، بهترین عملکرد را در جوجه های گوشتی به دنبال خواهد داشت.